Op 1 juli ging Nederland weer van het slot en maakten we ons op voor de zomervakantie.
Echter in de rest van de wereld waren er nog nooit zo veel nieuwe corona-besmettingen per dag bij gekomen.
De bouw loopt nu nog redelijk door maar veel grote bedrijven in allerlei sectoren MOETEN gaan snijden in de kosten omdat ze het anders niet redden. 2021 zal dan ook een jaar worden met extreem veel nieuwe werklozen erbij.
Er zal dan hopelijk wel een vaccin zijn. Maar daar is de economie niet direct mee geholpen en het zal nog een paar jaar duren voordat alles weer bij het oude is. We moeten ons dus echt schrap zetten voor de komende 2 jaar en hopen dat we het in Nederland onder controle kunnen blijven houden.
Maar ik zie zelf in de bouw dat het risico wordt weg gelachen. We worden veel te nonchalant en we worden boos op mensen die wel voorzichtig zijn. Mensen die proberen op het werk afstand te houden. Gebruik je verstand en zorg samen dat we niet weer moeten opschalen in maatregelen.
Ik werk al sinds 2007 als zelfstandig kitter en heb altijd geprobeerd mijn risico te spreiden door veel kleine klanten te hebben. Bijvoorbeeld zzp’ers in de bouw.
Juist deze groep heeft mij rond 2009 aan het werk gehouden terwijl het werk bij de grote aannemers stil kwam te liggen. Beter een hand vol kruimels dan één boterham, want als er iets af valt heb je toch nog genoeg kruimels over om te eten.
Ik wens iedereen toch een fijne zomervakantie toe.
Alexander Vreeswijk, zzp'er en bestuurslid van Zelfstandigen Bouw
Om nieuwe klussen zit de bouw nog niet verlegen; de vraag naar bouw en verbouw is nog steeds groot. Maar het wordt onze bouwers niet makkelijk gemaakt met de stijgende materiaalprijzen, eindeloze vergunningen, dalende koopkracht, frustrerende vertragingen en lachwekkende kabinetsplannen. Moeten we ons zorgen maken over de toekomst van de bouw?
Zzp’ers in de bouw krijgen steeds hogere kosten voor hun kiezen voor materialen, grondstoffen en transport. Maar wie betaalt die rekening? De zelfstandige bouwer zelf toch zeker niet? Wat te doen met je prijs?
Op mijn vijftiende werd ik gegrepen door het snelheidsvirus. Een ritje achterop de motorfiets van het vriendje van mijn zus maakte mij direct verslaafd aan motorracen. En verslaafd ben ik tot op de dag van vandaag. Twee zware motorongelukken hebben me niet laten afkicken. Vroeger wapperde lange haren onder mijn helm. Nu al jaren grijze haren.