Bron: Eisma Schildersblad
Waar zijn we in beland met zijn allen? In een situatie die de wereld op zijn kop zet? Die ons wakker schut uit de ratrace dat de aarde vernietigt? Of is het niet meer dan een virus die we binnenkort onder controle hebben? Zodat we weer lekker door kunnen met ons mooie leventje. Terwijl de culturele sector op zijn gat ligt, we een festival voorlopig alleen nog kunnen beleven op Youtube, bouwen en schilderen we door alsof er helemaal niets aan de hand is. En er is gelukkig ook niets aan de hand. Althans als we het hebben over de bouwproductie op dit moment.
Hoe lang zal dat zo blijven? Gerenommeerde instituten als het CPB, de Rabobank en de EIB rolden de afgelopen weken hun doemscenario’s over ons uit. Als een lawine komt een economische crisis op ons af rollen, zoals we dat in geen 100 jaar hebben meegemaakt. De werkloosheid zal alle records verbreken. Ondertussen stoppen politici en de mannen in de polder hun kop in het zand. Die gaan gewoon door met het oppoetsen van een bejaard pensioenstelsel en beloven de komende jaren vele miljarden bij elkaar te toveren om de werkenden van nu te compenseren voor hun pensioenverlies. Hoe wereldvreemd kan je zijn!
Gelijk moet ik denken aan de sociale partners in de schilderssector die zich op de borst kloppen dat ze zo sociaal bezig zijn. Want zij gunnen iedereen een goed pensioen. Ook de ruim 10.000 zzp-schilders. Ook voor hen zal er wel gezocht worden naar een zak geld om ze te compenseren voor de pensioenhervorming van de eeuw. Of zullen ze dat zelf moeten ophoesten? “Dat is ook niet nodig” zullen de sociale partners wel zeggen. “Want dat zit al inbegrepen in het tarief.” Zelfstandige schilders verdienen zoveel dat ze dat makkelijk kunnen ophoesten. Toch?
Als straks de economische werkelijkheid een ieder dwingt zijn kop uit het zand te halen, ben ik benieuwd wat er overblijft van de sociale instelling van de schilderssector. Ik kan me namelijk nog als de dag van gisteren herinneren dat in 2011 vele schilders steen en been klaagden over dumpprijzen van € 16 per uur. Want dat is wat ze kregen van de sociale schildersbedrijven die ze inhuurden. Gaan we dit de komende jaren weer beleven? Maken we de schilderssector weer kapot door elkaar dood te concurreren? Door met een stalen gezicht te beweren dat het gaat om kwaliteit en service, maar ondertussen vakmensen in te huren voor een appel en een ei?
Misschien goed om zelf even mijn kop richting de hemel te richten en te dagdromen dat de schilderssector een taskforce heeft opgezet om te voorkomen dat de geschiedenis van 10 jaar terug zich gaat herhalen.
Charles Verhoef
voorzitter Zelfstandigen Bouw
Om nieuwe klussen zit de bouw nog niet verlegen; de vraag naar bouw en verbouw is nog steeds groot. Maar het wordt onze bouwers niet makkelijk gemaakt met de stijgende materiaalprijzen, eindeloze vergunningen, dalende koopkracht, frustrerende vertragingen en lachwekkende kabinetsplannen. Moeten we ons zorgen maken over de toekomst van de bouw?
Zzp’ers in de bouw krijgen steeds hogere kosten voor hun kiezen voor materialen, grondstoffen en transport. Maar wie betaalt die rekening? De zelfstandige bouwer zelf toch zeker niet? Wat te doen met je prijs?
Op mijn vijftiende werd ik gegrepen door het snelheidsvirus. Een ritje achterop de motorfiets van het vriendje van mijn zus maakte mij direct verslaafd aan motorracen. En verslaafd ben ik tot op de dag van vandaag. Twee zware motorongelukken hebben me niet laten afkicken. Vroeger wapperde lange haren onder mijn helm. Nu al jaren grijze haren.